Onze tweede week verliep iets rustiger dan de hectische eerste week en dat was niet gek. We kunnen allebei een hoog tempo aan maar niet voortdurend.
We gingen met Jaap en Geertje (zie de blog van vorige week) naar Dan. Zij waren in in 2008 in Danpaati, het toeristenoord aan de overkant, geweest en wilden het wel weer eens zien. De bedoeling was dat ze maar 1 nachtje zouden blijven maar door het lage water kwam de boot zo laat dat we pas met donker in Dan aankwamen, dus ze besloten er een dag aan te plakken.
Wij gingen naar Dan om eventueel een rol te kunnen spelen in het thuiszorgproject van de stichting Bonama. Hier kunt u door naar hun site waar goed te lezen en te zien is wat zij doen en waar ook Sidoni, Rachida en Akke te zien zijn, onze steunen en toeverlaten.
Wij sliepen in een huis in Dan, het dorp tegenover Danpaati. Het is een heerlijk huis aan de rivier, van Stichting Bonama, met voor ons als verslaafden aan contact via de iPad – we wilden natuurlijk dagelijks de voortgang van ons project in Gujaba volgen – als enig nadeel dat er geen stroom en geen WiFi is. Normaal is er ‘s avonds wel stroom maar alle dorpen aan de rivier hadden al maanden geen brandstof voor de generator gekregen. Wie schetste onze verbazing dat de laatste avond ineens de generator begon te ronken en alle lampen in het dorp aangingen. Misschien een cadeautje ivm de aanstaande onafhankelijkheidsviering?
Er was een plan gemaakt dat we in een week alle 12 dorpen die betrokken zijn bij het thuiszorgproject zouden bezoeken en met de coördinator de cliënten zouden zien, maar de boot was kapot. Er was een nieuwe boot besteld maar die was er nog niet. Omdat er een pad langs de rivier loopt konden we wel een paar dorpen bezoeken. We konden ‘s morgens vroeg met de schoolboot mee naar de overkant en dan verder lopen. Dat was geen straf want het is een goed pad, nog vroeg en dus redelijk koel en in de schaduw. 
Onze gids was Rachida die ook op het filmpje op de site te zien is en we zagen alle clienten in 3 dorpen. We waren onder de indruk van de kwaliteit en zorgvuldigheid van de zorg. De volgorde van mantelzorg en thuiszorg is net andersom als bij ons: als er familie is doet die de lichamelijke verzorging en de thuiszorg de huishoudelijke taken, maar als er niemand is helpen zij met alles wat nodig is. Een goed voorbeeld van de goede zorg is een vrouw die al 3 jaar op bed ligt met een halfzijdige verlamming en die geen doorligplekken heeft.
Een vrouw die blind was en daarom de hele dag binnen bleef zouden wij adviseren elke dag toch even buiten te zijn maar het bleek zo in de cultuur ingebakken dat je jezelf niet te kijk zet, dat dat niet haalbaar was.
Bij een blinde cliënt, timmerman, van wie we dachten dat hij vast niet meer kon werken, ontdekten we dat hij nog steeds prachtige dingen maakt, zoals het bankje dat u op de foto links onder ziet en dat Marianne meteen kocht.
Al met al is de zorg in deze drie dorpen zo goed dat daar voor ons waarschijnlijk geen rol weggelegd is, ook niet in voorlichting want de gezondheidswerksters spreken geen Nederlands, maar mogelijk in de dorpen ten zuiden hiervan wel. daar gaan we nog over overleggen als we weer in Nederland zijn.
Dat hopen we, want het is een heerlijke plek en een prachtig project.
Doordat we lopend maar een deel van het gebied konden bereiken gingen we eerder terug naar de stad dan aanvankelijk gepland.
Dat was niet verkeerd want afspraken vooruit maken is hier nooit gemakkelijk, dus konden we nu voor het weekend al veel dingen in de week leggen voor volgende week.
We zitten in een voor ons nieuw huis, luxe , met warm water , de hele dag stroom en WiFi.
Volgende week vervolg