Op verzoek van de Medische Zending werkten we op werelddiabetesdag mee aan een voorlichtingsdag over diabetes op Bigipoika, een dorp, bewoond door Indianen, drie uur rijden van Paramaribo. Het dorp heeft 300 inwoners, waarvan meer dan de helft kinderen. De dag was geweldig georganiseerd, iedereen kon gratis gewicht, bloeddruk, bloedsuiker en BMI laten bepalen. Daarna kregen ze van ons indien nodig een bijpassend advies ( naar de poli, dieet aanpassen, etc.), soms met een tolk erbij. Marianne hield een praatje voor de volwassenen over suikerziekte en hoge bloeddruk, Joleen sprak met de schoolkinderen van klas 4, 5 en 6 (groep 6, 7 en 8) over gezonde voeding en de relatie tot suikerziekte. Belangrijke mensen uit het dorp (o.a. de vrouwelijke kapitein) voerden een toneelstuk op, er werden gymnastiekoefeningen gedaan en na afloop was er voor iedereen een gezonde maaltijd die ter plekke werd bereid.
We maakten deze dag kennis met een bestuurslid van Stichting Uma nanga neng, (vrouwen met een stempel). Zij helpen vrouwen met zaken die ze zelf niet voor elkaar krijgen, bv met het invullen van ingewikkelde formulieren. Ze gaan ook naar de vrouwen toe als dat nodig is, iets dat hier zelden gebeurt. Wij kunnen nog veel aan deze stichting hebben, omdat wij ook bezig zijn mensen met problemen te helpen en mensen uit Suriname kunnen dit natuurlijk veel beter oplossen dan wij. Dit is nou precies wat we graag willen en waar we zo hard aan werken: samenwerken met andere instanties. Het lijkt wel of dat in Suriname zelden gebeurt, wat een enorme verspilling van energie, kennis en geld lijkt.
Een half jaar geleden hadden we geregeld dat een van de gehandicapte meisjes met wie we contact hebben bij de revalidatie van het academisch ziekenhuis terecht kon. Ze hoefden alleen nog maar te bellen voor een afspraak. We gaven haar tante het telefoonnummer, en dachten dat we de boel goed in gang gezet hadden. Nu kwamen we informeren hoe het ging en bleek dat ze nog steeds geen afspraak hadden: het nummer zou een antwoordapparaat zijn. Dit leek ons raar, het was het nummer van het academisch ziekenhuis, dus belden we zelf maar eens. Wat bleek: er kwam een bandje met keuzemogelijkheden. Eerst een keuze uit drie talen, daarna 10 mogelijkheden om te kiezen, waarbij het laatste nummer toegang gaf tot de telefoniste. Vervolgens werd er in het Engels (we hadden Nederlands gekozen) gezegd dat alle lijnen bezet waren. Dat dit te moeilijk was begrepen we. We maakten zelf de afspraak en inmiddels is het meisje gezien en zit nu in een wekelijks behandeltraject. Een klein succesje, en een half jaar vertraging, maar wij zijn er blij mee en het meisje ook.
Afgelopen week gaven we weer een paar dagen voorlichting over puberteit, sex en tienerzwangerschap aan kleine groepen meisjes op de Clarkeschool. Het blijft een moeilijk onderwerp voor deze kinderen om over te praten. Af en toe kwamen er kinderen die we al eerder in de groep hadden gehad, en die kwamen sneller los, wat de gesprekken ten goede kwam. Het is moeilijk alle vooroordelen over anticonceptie de wereld uit te krijgen, bv dat je zwak wordt van de prikpil, en je leven lang onvruchtbaar, om maar eens wat te noemen. We gaan er maar vanuit dat alle kleine beetjes helpen, en herhaling zeker. Over een half jaar weer verder.
k
De laatste dag voor het weekend was er feest op de Clarke school: een spellen kermis voor alle kinderen vanaf de eerste klas. Grote happening. ‘s Morgens vroeg begon iedereen met het versieren van het terrein, en overal stonden spellen klaar, spijkerpoepen, bal gooien, blikgooien, etc. De kinderen hadden er zichtbaar zin in, er was feestelijke muziek, Kansrijk Suriname was ruim vertegenwoordigd, naast wij tweeën was ook bestuurslid Henk van Tilborg aanwezig, die nu een week in Suriname is. Er was een grote hoeveelheid lekker eten (in Suriname geen feest zonder eten!), veel prijsjes voor de kinderen, kortom, feest!
De feestvreugde werd nog groter toen aan het einde van de dag de boeken die we hadden verstuurd aankwamen. Deze boeken zijn belangeloos verscheept vanuit Nederland door de heer Leo Tjin A Djie van NV Gumair. Meer dan genoeg leesboeken voor de hele school.
De dag werd afgesloten met een feestelijke disco.
Zaterdag gingen we met twee meisjes die door Kansrijk Suriname worden ondersteund en een vriendin van een van de twee naar Cola Kreek. Tot onze grote vreugde ging Henk ook mee, wat niet alleen de feestvreugde zeer verhoogde, maar ook erg praktisch was omdat hij een auto heeft. Een leuk slot van onze maand hier.
Graag zouden we u alvast vertellen wat er nog meer in de pijplijn zit maar nog niet helemaal rond is. Maar dat is op de zaken vooruitlopen. Hopelijk kunnen we u daar spoedig meer over vertellen, onder “laatste nieuws” op de home page, op onze facebookpagina, of in de nieuwsbrief.
Nu nog wat laatste restjes afhandelen en onafhankelijkheidsdag meevieren. In april komen we terug.
Marianne Rutgers en Joleen Caljouw