Hier slaap ik…Televisieprogramma over hoe kinderen in Suriname leven. Eefje Vaghi

Ik dacht dat ik veel mee had, maar toen ik de regentonnen, koelkasten en tweepersoonsmatrassen aan boord zag gaan, verdween deze gedachte met een flauwe glimlach. Inmiddels ben ik aangekomen waar ik wilde zijn: ver weg.
Gujaba is een dorp aan de Surinamerivier. Met houten hutten, stoffige straatjes en hier een daar een verdwaalde papegaai. Precies zoals op de prenten uit de boeken waar ik bij wegdroomde als kind.

Ik ben hier terecht gekomen via Stichting Kansrijk Suriname. Voor een Nederlands kindertelevisie programma wilde ik filmen hoe de kinderen in het binnenland van Suriname leven.
Joleen, de secretaris van de stichting, heeft mij geweldig geholpen met de contacten en de logistiek. Dus daar sta ik dan met een tas vol camera-apparatuur, tekenspullen voor de kinderen en een flesje rum voor de kapitein van het dorp.

De ontvangst in het dorp was hartelijk. Diane, die samen met haar man het gasthuis runt, heeft me ontzettend goed geholpen met contact leggen en vertalen daar waar nodig. Haar man Thomas, de BO Banai, de kapitein, de juffen van beide scholen en de buurjongen die elke dag met me mee liep naar school zodat ik niet zou verdwalen in de wir war van straatjes… iedereen was zo vriendelijk en behulpzaam. Wat een geluk om deze mensen te mogen treffen.

Voor dit programma werk ik alleen, als een soort van ‘one-man-band’. Regie, camera, geluid en alles wat er verder nog bij komt kijken; van het vinden van de kinderen, het regelen van vervoer en onderdak totaan het ‘oerwoud-proof’ maken van de apparatuur (wat inhoudt: plastic folie, heel veel plastic folie tegen de kriebelbeestjes en het vocht wat werkelijk overal in gaat zitten). Het is best een uitdaging, in de brandende zon een goed gesprek voeren met een verlegen 5 jarige terwijl je het beeld scherp moet houden, het geluid zuiver en er achter je 30 nieuwsgierige dorpsbewoners staan die er zich allemaal mee willen bemoeien. Maar wat een fantastische ervaring om hier te mogen filmen en wat leuk om de kinderen in Nederland straks te kunnen laten zien hoe de kinderen hier in Suriname leven.

Via de juf van OS1, vond ik Shakiroo. Een goedlachse jongen die wel iets durfde te vertellen voor de camera. Anders dan de kinderen in Nederland, zijn de kinderen hier niet zo gewend om zomaar voor de gezelligheid met volwassenen te praten. Ze voelen zich minder vrij en zijn snel bang een verkeerd antwoord te geven, zo lijkt het. Maar Shakiroo deed het ontzettend goed en met behulp van de tolkende juf leidde hij mij door het dorp, langs de houten huizen en papegaaien, door het bos, naar zijn huis waar hij zijn kamer en speelgoed liet zien. ‘Ik droomde dat ik heel veel snoep had’ vertelt hij me ‘ ik verstopte het zodat ik het later op kon eten. maar toen ik wakker werd was het weg’. In die zin zijn alle kinderen – waar dan ook ter wereld – hetzelfde.

Dank voor het spelen, lieve Shakiroo. Dank alle inwoners van Gujaba, voor een fantastische ervaring. En nogmaals dank aan Stichting Kansrijk Suriname voor jullie vriendelijke hulp en ondersteuning.
De aflevering van Hier Slaap Ik met Shakiroo zal dit najaar worden uitgezonden worden bij het programma Kindertijd (KRO-NCRV)

Eefje Vaghi