Dinsdagmiddag op 14 augustus zet ik me neer op een snel-opengeklapt stoeltje in een kleurrijke, drukke bus richting Sunny Point. Ik zit er toch wel met een klein hartje. Ik zie sommigen me vragend aankijken: wat komt die toch doen in Sunny point (met het voor mij nieuwe, leuke en toch ook grappige, Surinaamse accent). Gelukkig heb ik de dag ervoor Jeanette ontmoet. Een enthousiaste, sterke vrouw, die meteen begon te praten over de kinderen in Sunny Point. Meteen maken we plannen over wat ik kan doen en waar de kinderen nood aan hebben. Ze neemt me mee naar de grote markt aan het water. Met een gembersapje in de hand toont ze me waar ik de bus moet nemen op het voor mij toch wel chaotische Odroboom. In de bus vraag ik waar ik moet uitstappen: iedereen kan me helpen, iedereen kent immers Jeanette. De bus vertrekt op de tonen van luide Zuid-Amerikaanse reggaetonen die de buschauffeur luidkeels aan het meezingen is. Even buiten Paramaribo, slaagt de bus rechtsaf, Sunny Point in. Je voelt meteen dat er hier heel wat armoede leeft en dat het niet simpel is om rond te komen.
Na een tijdje doet de buschauffeur teken dat ik moet uitstappen. Het kan beginnen! Jeanette staat me al wuivend op te wachten en ze begint meteen, vol fierheid, de bibliotheek voor te stellen. Deze fierheid is terecht: de bibliotheek is een mooi, leuk aangekleed gebouw met vele verschillende boeken voor alle leeftijden. Een assortiment spelletjes is ook aanwezig en tegen een muur staan vele boeken te wachten op nieuwe kasten. Jeanette begint me meteen te vertellen over haar grootse uitbreidingsplannen. Haar drijfveer om het leven van de mensen van Sunny Point te verbeteren is bewonderenswaardig!
De eerste kinderen staan al aan de deur te wachten. Ik had van België heel wat pakjes speelkaarten meegenomen en start met een groepje kinderen een kaartspel, een soort hoger-lager spelletje. In het begin waren ze wat schuchter, maar de kinderlijke interesse in een nieuw spelletje nam meteen de bovenhand. Na een 30-tal minuten waren er wel 40 kinderen in kleine groepjes, enthousiast met de kaarten aan het spelen. Ze waren helemaal weg van de kaarten. Fantastisch om te zien. En ze bleven maar binnenstromen. Ik had nooit gedacht eigenlijk dat er zoveel kinderen binnen konden. Toen de bib ging sluiten, liepen alle kinderen naar de hen vertrouwde boekenkasten, allemaal wilden ze een boekje ontlenen voor de komende dagen. Jeanette noteerde hun namen en ze konden beginnen te lezen.
Waar dat bij ons soms wordt gezegd dat kinderen niet graag lezen, voel je hier net het omgekeerde: de kinderen lezen dolgraag. Ze vertellen met veel passie over wat ze hebben gelezen of wat ze gaan lezen en ze houden ervan om hun leeskunsten te tonen. Een ware wachtrij om voor te lezen vormde zich, nadat een kind mij had laten zien hoe goed hij al zijn boekje kon lezen. Je voelt het niet enkel, maar je ziet het ook: de boeken maken een verschil in hun leven, deze ervaring is van onschatbare waarde. De invloed van boeken is iets wat hen, in een soms weinig stimulerende omgeving, echt vooruithelpt en voorbereidt op hun toekomst.
De komende twee weken heb ik van alles met de kinderen gedaan. De ene dag heb ik voor de kinderen wat spannende sprookjes voorgelezen. Dit was een succes, al moesten sommige kinderen wel gniffelen met mijn raar, Belgisch-Vlaams accent. Een paar dagen later had ik een kwisje georganiseerd. Superleuk, en na afloop vroegen de kinderen hoopvol of het volgende keer weer kwis was. Met Jeanette had ik besloten om een rekenlesje te geven, met rekenen hadden de kinderen dan ook het meeste problemen. De twee voetballen die Jeanette en ik in de grote winkel Kirpalani hadden gekocht, vielen meteen in de smaak. Al moet ik wel zeggen dat de kinderen hun conditie een pak beter was als de mijne. Joleen had gelijk, wat voor ons soms als triviaal wordt beschouwd, waar onze kinderen niet echt voor staan te springen, heeft bij hen wel aantrek. Gewoon het feit al dat iemand iets organiseert, betekent al heel veel voor hen.
Wat me ook sterk is bijgebleven en echt wel een grote indruk op me heeft gemaakt, zijn de lessen Nederlands die ik aan drie volwassen heb gegeven. Ze hadden het me zelf gevraagd terwijl Jeanette me een rondleiding gaf door Sunny Point. De wandeling door Sunny Point was wel een confronterend moment: van die armoede en soms erbarmelijke levensomstandigheden, zeker in de achterste wijk, werd ik toch wel even stil. Het werk van Kansrijk Suriname werd toen voor mij nog zoveel belangrijker en betekenisvoller. Het analfabetisme ligt 
jammer genoeg in Sunny Point zeer hoog. En dat is net het probleem: velen willen leren lezen en schrijven, maar er zijn niet genoeg mensen die hen hierbij willen helpen. Zelf kunnen ze een cursus en alles wat daarbij komt gewoonweg niet betalen. De lessen Nederlands gingen dus meteen de volgende dag van start! Zeker Eline, die volledig analfabeet was (en die ‘was’ zeg ik met veel fierheid!), heeft ongelooflijke vooruitgang gemaakt. Ze kon gewoon haar eerste maan-roos-vis zinnetjes lezen, begrijpen en schrijven! Die gedrevenheid en fierheid over het lezen en schrijven van mijn drie leerlingen, is iets wat ik nooit ga vergeten. Zelfs tijdens een korte pauze begonnen de drie leerlingen de letters op mijn T-shirt te lezen, ze wilden kost wat kost leren lezen en schrijven. Ik vond het echt heel jammer dat ik moest vertrekken, gelukkig had Jeanette gezegd dat ze de lessen ging verderzetten.
Gelukkig zijn Jeanette en Kansrijk Suriname er. Jeanette haar passie en haar wilskracht zijn echt onbeschrijflijk. Ze betekent zoveel voor de kinderen en voor Sunny Point. Hoe ze zich bekommerde over de rapporten van de kinderen en de fierheid dat een goed rapport bij haar teweeg bracht, was iets om naar op te kijken. Ook mij heeft ze fantastisch ‘begeleid’. Ze vroeg steeds wanneer ik kwam die dag en stond me bijgevolg op te wachten. Ze was zeer begaan met mij, ze bracht me met de auto naar huis als het te donker werd, vroeg of ik goed had geslapen, hoe het met mijn vriendin ging etc. Al moet ik zeggen dat ik van de zogenaamde onveiligheid van Sunny Point helemaal niets gemerkt heb. De bibliotheek en de andere projecten waar de ‘Sunny Pointers’ van kunnen genieten zijn natuurlijk mogelijk gemaakt door Kansrijk Suriname. Het maakt echt een verschil! Ook hoe het leven van de gehandicapte vrouw Kaaki, wonderbaarlijk werd verbeterd, is onbeschrijflijk. Het was echt de moeite! Mijn twee weken Sunny Point waren een fantastische ervaring, iets wat ik meeneem voor de rest van mijn leven. Bedankt Kansrijk Suriname! Goed bezig!
Toon Boogers