31/03/2015
En toen waren we weer terug, na 4 maanden, alsof we niet weggeweest waren.
Tweemaal per jaar gaan wij, Marianne Rutgers en Joleen Caljouw voor Kansrijk Suriname op stap.
Om zoveel mogelijk te kunnen doen in een maand is het handig om in de eerste week meteen bij heel veel mensen en instanties langs te gaan. Dat hebben we gedaan. Met voorlopig het volgende resultaat:
Het WC project in Gujaba heeft enige vertraging opgelopen omdat de coòrdinator, tevens schoolhoofd in Gujaba, lang ziek is geweest en zelfs in het ziekenhuis heeft gelegen. En zonder zijn toezicht kan er niet zoveel gedaan worden. Dat wordt nu weer opgepakt, en nu hopen we dat het project nog net kan worden opgeleverd voordat wij weer vertrekken. Planning was dat het nu klaar zou zijn en we de boel feestelijk in gang konden zetten met alle schoolkinderen. Nu is het paasvakantie en de school begint weer op de dag dat wij terugvliegen. Dus daar maken we een ander plan voor. Wel waren we erbij toen de zending uit Nederland ingeklaard werd bij de douane. Dat lukte gelukkig snel.
Ook in Paramaribo kunnen we met Imro, het schoolhoofd, veel bespreken, o.a. een plan maken voor de 2 meisjes die bij ons hun stage willen komen doen en hij krijgt de brieven die de kinderen van de Julianaschool in Almen hebben geschreven voor de kinderen in Gujaba. Over een week, als hij genoeg hersteld is, gaan we de uitgestelde reis naar het binnenland maken.
We gingen op bezoek bij Prasoro, het kinderhuis dat we steunen, met een grote verrassing: een cheque van 5000 euro voor huisraad en kleding van de kinderen, reuze blij waren ze. Natuurlijk kregen we weer een uitgebreide rondleiding en zagen we dat er veel was opgeknapt en uitgebreid. Er stonden fleurige bloembakken, er komt een speeltuintje, fris geverfd, de verf plakte nog, er waren kippen ,en de moestuin waarmee ze onlangs begonnen waren deed het goed, ondanks bezoek van een leguaan, rupsen en een zwerver.
Natuurlijk gingen we op bezoek bij de meisjes en het gezin dat we ondersteunen. We vonden Eline Verhek van Alembo bereid om maandelijks een voedselpakket te brengen naar een gezin dat dat goed kan gebruiken. Soms was dat ploeteren door de modder waarbij er centimetersdikke plakkaten klei onder je slippers gingen zitten, die er later vakkundig afgekapt werden met een houwer.
Ook waren we weer op de Clarkeschool. De boekenplanken hingen, en waren ten dele gevuld met boeken. Lang niet genoeg vonden wij. Bij navraag bleek dat ze in het magazijn stonden te wachten tot er ooit een echte bibliotheek zou komen. Daar zijn we het natuurlijk niet mee eens. Dat gaan we nog bespreken met de directrice, maar ook die had in het ziekenhuis gelegen. We zien haar dit weekend, en dan komt ‘t wel goed.
De WC´s zagen er nu eindelijk pico bello uit. Goede sloten op de deuren, en ze worden iedere dag schoongemaakt. Het heeft even geduurd, maar hier kunnen we tevreden mee zijn.
We zijn natuurlijk met meer dingen bezig, maar die zijn het vermelden hier (nog) niet waard.
Over een week leest u meer.
Marianne en Joleen